« هوالحقّ »
پیامبر فرمودند : هر کس برای کسب رضایت خدا وآگاهی در دین قرآن بیاموزد ، ثوابی مانند همه ی
آنچه که به فرشتگان و پیامبران و رسولان داده شده ، برای اوست .
( وسائل الشیعه ۶/۱۸۳/۷۶۸۳ )
سلام ببخشید من مدتی که به روز نشدم و ازدروس قرآنی چیزی تایپ نکردم ، تصمیم دارم از این به بعد دروس را خلاصه تر و اهم را خدمت تان ارائه کنم . خوشحال می شوم با نظرات و انتقادات خود مرا در این امر یاری کنید .
ابتدا لازم می دانم کلمه ی وقف را معنا سپس به طرق وقف بپردازیم . وقف در لغت به معنای ایستادن – باز داشتن و در قرائت به معنای قطع صوت هنگام قرائت که همراه با تجدید نفس وسپس ادامه ی قرائت می باشد . وقف به حرکت در قرآن جایز نیست و باید با توجه به حرکت حرف آخر کلمه صورت گیرد .
انواع طرق وقف بر آخر کلمات :
قول مشهور : {1- ابدال 2- اسکان }
1 – وقف ابدال یعنی تبدیل کردن حرف آخر کلمه به حرف دیگر در موقع وقف ، که این نوع وقف دو مورد است ؛
الف :وقف بر ( ـة ة ) : وقتی حرف آخر کلمه ای تاء تأنیث باشد به هاء ساکنه تبدیل می شود . مانند : رَحْمَةً ـــــــ رَحْمَهْ ، اَلصََّلوة ِ ـــــــ اَلصَّلوهْ
ب: وقف بر تنوین نصب : وقتی حرف آخر کلمه دارای تنوین نصب (ـــــً ) باشد ، به الف مدی تبدیل می شود . مانند : غَفُورً ا ـــــــــــ غَفُورا
2- وقف اسکان یعنی ساکن کردن حرف آخر کلمه هنگام وقف ؛ درحرکت حرف آخر کلمه غیر از تنوین نصب بقیه حرکات و تنوین ها هنگام وقف تبدیل به حرف ساکن می شوند . مانند : جَبّارٌ ـــــــ جَبّارْ
نکته : ها ء ضمیر در هر حالت و با هر حرکت که باشد در هنگام وقف ساکن می شود . مانند : لَهُ ــــــ لَهْ وهمچنین اگر حرف آخر کلمه ای ساکن یا یکی از حروف مدی باشد بدون تغییر خواهد بود .
قول غیر مشهور : { 3- الحاق 4- روم 5- اشمام }
3- وقف الحاق : یعنی اضافه کردن هاء ساکنه یا هاء سکت به آخر بعضی از کلمات هنگام وقف . فایده ی این وقف حفظ حرکت آخر کلمه موقع وقف است مانند : لَمْ یَتَسَنَّ ــــــ لَمْ یَتَسَنّهْ (در روایت حفص از عاصم )
4- وقف روم : یعنی قصد کردن ، یک سوم حرکت آخر کلمه در این وقف خوانده می شود . این نوع وقف به شنونده می فهماند که حرکت آخر کلمه چه بوده است وفایده ی آن همین است ، ولی باید دقت کرد تبدیل به قلقله نشود ( با قلقله و سکت در درسهای آینده آشنا می شویم )
5- وقف اشمام : بوئیدن چیزی را اشمام گویند و در تجوید جمع شدن لبها به حالت ضمّه را گویند . که به دو صورت است ؛ اشمام بر حرف مضموم در آخر کلمه که فقط لبها را به صورت ضمه در می آوریم . این وقف اختیاری است و کاربرد زیادی ندارد . اشمام میان کلمه فقط در کلمه (لاتَأمَنَّا ـ یوسف/11 ) که فعل نفی است و انجام آن لازم می باشد . هنگامی که نون مشدّد اداء می شود لحظه ای لبها را به حالت ضمّه در می آوریم .